Blog

Door Linda Albers

Toen ik gevraagd werd deze column te schrijven, werd mij toegezegd dat ik helemaal vrij was om een origineel onderwerp te kiezen. Ik besloot jullie dan ook te verblijden met een tekst over iets wat ver van de taalwetenschap af ligt. Want hoe spectaculair ik taalverwerving, ambiguïteit en het mentale lexicon ook vind, reiken mijn interesses verder dan de taalwetenschap. Een van die interesses is de sterrenkunde. Naast dat ik er veel over lees, word ik altijd als een kind zo blij als ik ’s avonds naar buiten kijk en zie dat er een mooie heldere lucht is.

Het bijzondere aan de sterrenkunde is voor mij dat je beseft hoeveel zich op ondenkbaar grote afstand van ons om onze aarde heen bevindt . Het is toch ongelooflijk hoeveel daarvan wij zomaar aan de nachtelijke hemel zien? Bovendien ziet de sterrenhemel er erg indrukwekkend uit, zeker als je wat meer kennis hebt opgedaan en weet wat er zoal te zien is. Behalve de maan en duizenden sterren, zie je dan ook de planeten. Verder herken je sterrennevels als de Orionnevel, clusters als de Pleiaden en noem maar op. Vaak kun je zelfs de Melkweg zien glinsteren als een brede witte band door de lucht.

Echt gelukkig word ik pas wanneer ik mijn telescoop erbij pak. Midden in een (bij voorkeur koude) nacht met een telescoop in een donker weiland gaan staan om een paar uurtjes de lucht in te turen vind ik puur genieten. Het is zo bijzonder wat je dan kunt zien! Zo heeft een planeet als Saturnus ineens daadwerkelijk ringen en wordt ieder kratertje op de maan zichtbaar. Ook zie je dat sommige sterren niet zomaar sterren zijn, maar dubbelsterren. Ik zou echt pagina’s vol kunnen schrijven over al het moois dat dan te vinden is.

Nu kan ik me zo voorstellen dat jullie niet allemaal een telescoop in huis hebben staan. Wees vooral niet getreurd, want zelfs met een eenvoudige verrekijker, wat toch een iets vaker voorkomend voorwerp is, is er al flink wat te zien. De maan is bijvoorbeeld echt oogverblindend mooi. Planeten, nevels en clusters zijn eveneens prima zichtbaar. Het is zeker de moeite waard zelf eens tijdens een mooie nacht te kijken. Wanneer jullie dus na het vele studeren aan wat afwisseling toe zijn, raad ik jullie dan ook het volgende aan: ga buiten naar een donkere plek en wees de man (of vrouw) met de verrekijker uit onze favoriete ambigue zin. Kijk wat je in een heldere nacht aan de hemel kunt zien. Iets uniekers dan dat is er naar mijn mening niet. Nou ja, op onze geliefde syntaxbomen na dan.