Blog

Op het moment van schrijven is het alweer ruim anderhalve maand geleden dat ik mijn sentimentele laatste rondje door Bergen liep en krampachtig elk gekleurd huisje, iedere mooie straat en alle  bergen die de stad zo mooi omringen probeerde een laatste keer in mij op te nemen. Dat de stad me in het voorafgaande halfjaar erg dierbaar was geworden werd me duidelijk door de moeite die ik had met het afscheid nemen. En hoewel het natuurlijk niet per se prettig is met pijn in het hart en waterige oogjes in een vliegtuig te stappen op weg terug naar huis, was het eigenlijk bovenal een ontzettend fijne bevestiging van een van de beste keuzes die ik heb gemaakt. Ik zou het zo nog duizend keer over doen.

Want hoe mooi ik de Drift en haar mooie oude stadspanden ook vind, niets weegt op tegen de charme van het Noorse, gele gebouw waar ik een half jaar de binnenplaats betrad en tussen de grote groene bomen mijn weg naar college zocht.  En hoe graag ik mijn zonnige dagen in Utrecht ook spendeer in één van de mooie stadsparken: het is geenszins vergelijkbaar met hoe ik vanuit mijn huis urenlange wandelingen door de bergen kon maken, gewoon als ik een middagje vrij had. Een half jaar is kort, maar ik maakte meer leuke dingen mee dan ik ooit had durven dromen. Ik leerde de beginselen van een nieuwe taal, zat vaker dan goed was tot diep in de nacht in de woonkamer te praten met mijn lieve huisgenoten, beklom alle 7 bergen rond de stad en nog velen daarbuiten, vierde mijn 20^e verjaardag op internationale wateren op een boot op weg naar Denemarken, reisde in mijn eentje af naar een verlaten sneeuwlandschap en trotseerde daar -16 graden kou, leerde Zweedse drinkliederen zingen, dronk chocolademelk boven de poolcirkel, zag het noorderlicht en bestelde regelmatig in m’n beste Noors kaneelbroodjes zo groot als mijn hoofd.

Wat ik je dan ook graag wil meegeven is dat hoe fijn Nederland ook kan zijn, hoe tevreden je ook bent met je leven, het is zo heerlijk om het eens te kunnen veranderen, iets nieuws te proberen en te ontdekken dat er een andere plek is waar het óók heel fijn en vertrouwd kan zijn. En bedenk goed: het is maar voor eventjes! Je hoeft geen ambities te hebben je leven als reislustig persoon door te brengen, altijd in het buitenland te zijn, te emigreren – neen. Het enige dat je nodig hebt is zin het voor eventjes allemaal iets anders te doen, andere vrienden te maken, andere collegegebouwen in te lopen, andere stadswandelingetjes te maken, om vervolgens gewoon weer terug te keren naar Nederland, je vrienden te zien, je leven te vervolgen. Misschien ga je terug, misschien doe je vaker zoiets of misschien blijft het bij deze ene ervaring – het doet er allemaal niet toe. Het gaat erom dat je het nu ziet zitten!

En natuurlijk, natúúrlijk zijn dingen ook gewoon wel eens simpelweg stom. Toen ik de ambassade in Oslo moest opzoeken bijvoorbeeld, om een noodpaspoort aan te vragen toen de mijne tragisch verloren was geraakt. Of als ik thuiskwam en niet non-sociaal op bed kon ploffen, maar de woordenstroom van een kamergenoot moest zien te verduren. Het bestellen van een biertje en dan vervolgens 10 euro lichter zijn, of het dagenlang verdragen van zompige sokken in je schoenen omdat je in de regenachtigste stad van Europa bent gaan wonen: het maakt allemaal deel uit van je ervaringen in zo’n half jaar – en dat is oké. Geen enkele periode van zoveel maanden, waar je hem ook zou spenderen, zou vlekkeloos verlopen of op ieder moment perfect zijn.

Dus kijk reëel naar je verblijf in het buitenland en besef dat ook die mindere momenten er gewoon helemaal bij horen. Ze vallen volledig in het niet bij je geheel aan geweldige ervaringen, de talloze wél heel fijne of mooie momenten en de bijzondere beleving in zijn geheel. Ik had deze maanden nergens liever willen spenderen en kijk terug op een van de leukste periodes uit mijn leven. Kon ik maar weer die zeven uur durende reis naar de ambassade maken, pijnlijk dure groenten kopen in de supermarkt of de regen me totaal laten doordrenken tot aan m’n sokken, als dat me maar weer even terugbracht op die plek, bij die mensen, in die tijd.

Foto’s door Maaike