Blog

Door Vivian Straver

Toen mij zeer spontaan gevraagd werd om dé doorgeefcolumn te schrijven, was ik blij verrast. ‘Verrast’, omdat ik eerlijk gezegd nog niet eens wist van het bestaan van deze column, maar ook ‘blij’, omdat ik het ontzettend leuk vind dat het bestaat en omdat ik het nóg leuker vind dat ik iets voor jullie mag schrijven. In dit korte stukje ga ik jullie even uit de academische hoogte halen, weg van alle wetenschappelijke geleerdheid, en weer even mee terugnemen naar de basis van het leven. Oftewel, eten.

Over het specifieke onderwerp heb ik al langere tijd enige frustratie opgekropt, welke nu eindelijk een stem mag krijgen. Deze column is afgelopen week ontstaan door de dagen heen, terwijl ik met mijn lieve huisgenootjes vrolijk door de keuken dartelde. Een snufje E951 hier, een kwakje E621 daar, een flinke scheut marketing en de pakjesmaaltijd is klaar. Ik hoor je denken, “Huh, hoe koken jullie?”, maar daarmee stel ik de vraag meteen aan jou terug. Niet minder dan terecht, denk ik: koken jullie met of zonder pakjes en zakjes?

Pakjes en zakjes maken het leven zoveel gemakkelijker. In een mum van tijd zet je de meest culinaire hoogstandjes op tafel; van geurige Italiaanse risotto tot een good ol’ American cheesecake, om nog maar te zwijgen over de ‘echte’ cappuccino of authentieke vleesjus. Oh wauw, wat een geweldig culinair leven kunnen we leven deze tijd!

Maar goed, tot hier mijn sarcasme. Ik steek het niet onder stoelen of banken dat ik een fel tegenstander ben van koken met pakjes en zakjes. “Waarom?!” Nou, leuk dat je het vraagt; ik vertel het graag. Allereerst, omdat ik toch ergens een beetje lui ben. Ik wil graag weten wat er op m’n bord ligt, en ik ben te lui om al die E-nummers, -aten, -ieten en andere termen op te zoeken. Daarnaast, omdat ik de creativiteit van koken zo kan waarderen. Met een eindig aantal ingrediënten kan je eindeloos koken! Maar de voornaamste reden is toch wel dat het koken van je eigen eten zó leuk is! Het liefst word ik later zo’n persoon die uit moestuintjes leeft, vroeg op kan staan om eigen brood te bakken en ooit nog eens leert om eigen bier te brouwen.

Tot zover mijn pleidooi vóór koken zonder pakjes. Alsjeblieft, probeer het eens als je het nog niet eerder hebt gedaan. En als je niet weet hoe te beginnen, dan deel ik met alle liefde hét recept voor Oma’s appeltaart, dat al drie generaties in onze familie rondzwerft.