Blog

Inmiddels is mijn eerste studiejaar in volle gang. Al bijna drie maanden begeef ik me in Utrecht. In deze drie maanden heb ik mijn leven in deze stad al aardig goed ontwikkeld, al zeg ik het zelf. Ook ben ik mijn zoektocht naar een kamer begonnen (mocht iemand nog wat weten, ik ben bereikbaar). Deze zoektocht, in combinatie met een licht wanhopige brainstorm in de Bastaard een paar uur voor de deadline, deed mij denken aan een herinnering van vroeger.

Situatie: groep vijf. Ik, negen jaar oud (ofzoiets), met mijn allerbeste-bff’s-for ever. Ons plan was volledig uitgestippeld. Afgezien van het feit dat we geen idee hadden wat studeren inhield, naast van “op kamers gaan”, fantaseerden we erop los. Met z’n vijven zouden we gaan wonen, ontelbaar veel konijnen en cavia’s (echte dierenfans waren wij ook, ik denk dat we zelfs een precies aantal hadden vastgesteld per huisdiersoort), samen studeren en samen een huis. Ik kon niet wachten om met deze mensen op mezelf te gaan wonen.

Een andere droom die ik had was dolfijnentrainer worden. Waar anderen vol inspiratie hun prinsessendromen najoegen, zwom ik in mijn hoofd tussen de dolfijnen uit het dolfinarium. Achteraf gezien had dit sowieso niet zo veel potentie, aangezien ik 1. Bang was voor water, 2. Bang was voor vissen (dolfijnen zijn zoogdieren, ik weet het, maar ze lijken toch wel een beetje op vissen), en 3. Een hekel had aan zwemmen. Inmiddels studeer ik taalwetenschap. Na mijn derde biertje in de Bastaard wil ik terugblikken op mijn afgelopen drie maanden.

Nou, 10 jaar later is er natuurlijk niet veel van terecht gekomen, maar dat was te verwachten (al had ik dat als 9-jarige totaal niet aan zien komen). Een dolfijnentrainer in het dolfinarium, wonende met haar vier beste vriendinnen van vroeger (inmiddels al lang uit elkaar gegroeid, daar niet van), dat zal nooit de werkelijkheid worden (al hoop ik wel ooit samen te wonen met vier nieuwe beste vriendinnen). In plaats daarvan heb ik mijn plek gevonden in taal, bij Babel, bij Viakunst, in Utrecht. Niet zoals ik de toekomst 10 jaar geleden ingevuld zou hebben, maar wat ben ik blij met hoe mijn leven gelopen is dusver. Nu alleen nog een kamer.